ΟΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΤΣ...

Πρέπει να ήταν αρχές του ’90, θυμάμαι ήμασταν μαθητές στο γυμνάσιο, όταν άρχισαν να προβάλλονται από τον ΑΝΤ1 για πρώτη φορά στην Ελλάδα, «αγώνες» του WWF.
Όντας παιδιά που μεγαλώσαμε με βιντεοταινίες καράτε και σούπερ ηρώων (Bruce Lee, Jackie Chan, Jean Claude Van Damme, Sylvester Stallone, Arnold Schwarzenegger και πολλών άλλων) ήταν φυσικό να μας τραβήξουν αυτοί οι γιγαντόσωμοι «αθλητές» (βάζω το αγώνες και το αθλητές σε εισαγωγικά, μια και όλοι ξέρουμε ότι πρόκειται περισσότερο για παράσταση με ερασιτέχνες ηθοποιούς πάρα για κανονικούς αγώνες…) με τα καλογυμνασμένα κορμιά (χμμμ.…όχι όλοι…) τα πολύχρωμα κοστούμια (τόσο 80ς!!!), τις βροντερές φωνές (αδρεναλίνη+αναβολικά=φωνή απ’τον Άδη), τις εντυπωσιακές εισόδους (πολλές φορές με απίστευτο χιούμορ) και τις απίστευτες λαβές, φιγούρες αλλά και ανατροπές την ώρα της «μάχης».

Ναι, τα χαστούκια ή "γροθιές" συνοδεύονταν από κοπάνημα του ποδιού στο ρινγκ για κρότο, ναι, τα κεφαλοκλειδώματα δεν έπνιγαν και πολύ τον αντίπαλο, ναι όταν πήδαγαν πάνω στον ζαλισμένο αντίπαλο από τα σκοινιά σήκωναν αριστοτεχνικά το πόδι ώστε να μην τον χτυπήσουν…Και τι με αυτό;;; στα μάτια μας, ήταν υπεράνθρωποι, υπερήρωες, και θέλαμε να τους μοιάσουμε. Αγοράζαμε περιοδικά WWF, λιώναμε το video game στην Amiga, για να γίνουμε και εμείς Γίγαντες μια μέρα.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά στο σχολείο, ότι όπως και με τους ηθοποιούς, με τις ομάδες, ακόμα και τους υπολογιστές, όπου όλοι διαλέγαμε τον αγαπημένο μας με την βεβαιότητα πως ήταν ο καλύτερος, κάναμε το ίδιο και με τους Wrestlers:  Άλλοι τον Hulk Hogan, άλλοι τον Ultimate Warrior - μακράν οι πιο δημοφιλείς στην «αρένα» του σχολείου κατά το διάλειμμα – η όποιον άλλο μας κέρδιζε με τα διάφορα gimmicks που παρουσίαζε (από φίδια, τσεκούρια, καδρόνια μέχρι και λεφτά) και κάναμε εικονικές μάχες, Τag Teams, με λαβές που αντιγράφαμε συνήθως χωρίς επιτυχία, και που πολλές φορές κατέληγαν σε πραγματικά χτυπήματα και πραγματικούς καυγάδες.

Στην συνέχεια, αφού κάνω μια αναφορά με το κάτωθι ολιγόλεπτο βίντεο στον αγώνα που με στιγμάτισε και θυμάμαι πιο έντονα απ’ όλους, την ΑΞΕΧΑΣΤΗ μάχη μεταξύ των δυο κορυφαίων, Hulk Hogan και Ultimate Warrior, όπου η ζώνη αλλάζει χέρια - την θρυλική πια Wrestlemania VI, στο Skydome, 4 Απριλίου 1990, θα πετάξω στο ρινγκ τους 5-6 ή και παραπάνω πρώτους μαχητές που μου έρχονται στο μυαλό, για μια εικονική τιτανομαχία που θα με γυρίσει πάλι στην μαγική εκείνη εποχή των...

ΓΙΓΑΝΤΩΝ ΤΟΥ ΚΑΤΣ:

Hulk Hogan: Όχι ο αγαπημένος μου, αλλά μακράν ο πιο δημοφιλής, και ίσως ο πιο έξυπνος από όλους τους κατσέρ της εποχής. Με μουσικό θέμα το Real American (ένα εξαιρετικό AOR κομμάτι που με καλύτερη παραγωγή και ίσως φωνητικά, θα στεκόταν ανετά στο soundtrack του Rocky IV), μίλησε στην καρδιά των πάντα πατριωτών Αμερικάνων και έγινε ο πιο δημοφιλής παλαιστής της ιστορίας. Διατήρησε ζωντανό τον θρύλο του, και μέσα από ταινίες (κάτ’ εξοχήν άθλιες) και άπειρο merchandise το οποίο πουλάει ακόμα και σήμερα.

The Ultimate Warrior: Με σούπερ γραμμωμένο σώμα, μαλλί rock star, με war paint που μίλησε στην καρδιά μου οντάς μέγας fan των KISS και με ένα Heavy Metal intro το οποίο παρότι φτηνιάρικο, ήταν αρκετά πορωτικό, (ειδικά όταν τον έβλεπες να χτυπιέται στα σκοινιά - ένα είδος rope banging, και το banging πάρτε το όπως θέλετε), ήταν η προφανής επιλογή μου για αγαπημένος παλαιστής. Επικές οι μάχες του με τον Hulk Hogan, και ιστορική δικαίωση όταν επιτέλους πήρε τον τίτλο από τον καραφλοχαίτουλα. Δυστυχώς μας άφησε πρόσφατα, αρκετά νέος... Rest In Peace, Warrior.

Million Dollar Man: Εξαιρετικά εκνευριστικός. Ήθελα να ανεβώ στο ring και να του σπάσω τα μούτρα (αν τον έφτανα). Εκνευριστική μάπα, εκνευριστικό τραγούδι συνοδευόμενο από εκνευριστικό γέλιο. Φαινόταν σαν να τον είχες πάρει από καζίνο του Λας Βέγκας και τον ανέβασες στο ring. Έμπειρος αθλητής και θρυλικη μορφή παρ’όλα αυτά.

Andre The Giant: Ο Γίγαντας με την μεγάλη καρδιά. Ιδιαίτερα αγαπητός εκτός ρινγκ, ο αγαθός αυτός γίγαντας κατείχε το ρεκόρ κατανάλωσης μπύρας (!) και χωρίς να έχει τις εξαιρετικές ικανότητες (λογικό, λόγω φυσιολογίας) έχτισε έναν μύθο στο ρίγκ με την επιβλητική του, σχεδόν πρωτόγονη φιγούρα.

Macho Man Randy Savage: Ενας από τους καλύτερους και ίσως δεύτερος αγαπημένος μου. Ένας ΑΓΡΟΙΚΟΣ, απόλαυση να τον βλέπεις να μιλάει και να αγωνίζεται. εξαιρετικός αθλητής και εξαιρετικός σόουμαν.

Ravishing Rick Rude: Τι να γράψεις για το απολυτό αρσενικό, τον Τομ Σέλεκ των ρίνγκς, τον κορυφαίο παλαιστοεραστή των ‘80ς; Οι παλαιστικές του ικανότητες δεν είχαν καμία σημασία μπροστά στο σεξ-απήλ  που ξεχείλιζε από παντού. Χαίτη + μουστάκι = σίγουρος οργασμός. αφήνω το απόλυτα αισθησιακό βίντεο να μιλήσει από μόνο του:

Πολλοί από αυτούς τους αθλητές / showmen έφυγαν νωρίς, άλλοι πέρασαν απλά στην ανωνυμία, και άλλοι συνέχισαν να συντηρούν τον μύθο τους. Για μας όμως, θα συμβολίζουν πάντα ένα μέρος των παιδικών μας χρόνων, που συχνά πυκνά θα γυρίζουμε με νοσταλγία για μια απόδραση από την βαρετή και στείρα καθημερινότητα της ενήλικης ζωής.